---------- این پست ناقص است  و شاید هیچوقت کامل نشود!----------------- 

سلام

من به روی خودم نمیارم که چند وقته اینجا خاک میخوره، شمام نیارین دیگه، دهه، چه معنی داره؟

عجالتا نرماندی رو هم فاکتور میگیرم که این پست دست گرمی رو بنویسم.

ایتالیا، ایتالیا، ایتالیا

و اما ایتالیا

از همون کلاس اول راهنمایی که آقای احمدی، بهمون گفت کتاب «نام آوران کیستند» رو بخونیم و خوندم ایتالیا برام دیدنی شد، قبلش نبود، یعنی از ایتالیا غیر از تیم فوتبالش که تیم محبوبم بود چیز زیادی نمیدونستم. دوران جنگ بود و دوتا کانال تلویزیون و همین! اون موقع هنوز کیهان بچه ها میخوندم و کارتون، شایدم تازه با دانستنیها آشنا شده بود. اینترنتی هم نبود که بشه ازش عکس و فیلم دانلود کرد، ایتالیا برام پائولوروسی بود و دینوزوف و پیراهن لاجوردی و کارت بازیش که 10 دوره رفته بود جام جهانی؛ اگه اشتباه نکنم 78 تا گل زده داشت! احتمالا تصویر کلوزیوم برای معادل ایتالیا بود، به هرحال از همون موقع حافظه تصویری داشتم.

خلاصه آقای احمدی که معلم تاریخ و جغرافی مون بود و خدا حفظش کنه اگه زنده هست و رحمتش کنه اگه نیست با همون یه کتاب باعث شد تغییر بزرگی تو فکرم ایجاد بشه، ایران برام شده بود کوروش و داریوش و شاهپور. دیگه سه تا شهر برام بودن که فقط یه شهر معمولی روی نقشه نبودن، شیراز و رم و آتن. اولی رو سال 1380 ظهر عاشورا دیدم، دومی رو امسال روز انتخابات (22 خرداد 88) و سومی رو هنوز ندیدم، ولی حتما اون روز روز مهمی خواهد بود، شاید شروع نبرد در آرماگدون!

یادم نمیره وقتی سال سوم تموم شد و داشتیم از آقای احمدی خداحافظی و تشکر مبسوط میکردیم به علی یه چیزی به این مفهموم گفت «دلم میخواد بیام عروسیت و بذاری عروسو یه بوس کوچولو بکنم» علی همینطور دهنش وا مونده بود نمیدونست چی بگه! علی منو که دعوت نکرد، نمیدونم آقای احمدی رو دعوت کرد برای عروسیش یا نه.